Lerares Lieve
In 2005 werd ik de gelukkige mama van Floor. Vermits ik geen “piepjonge” mama was, vermoedde ik dat Floor ons enige kindje zou zijn en blijven. Tijdens mijn tienerjaren had ik even van het vioolspelen geproefd, en ik koesterde de hoop dat Floor viool zou leren spelen, volgens de Suzuki-methode, zodat ze onmiddellijk groepslessen zou hebben en vriendjes zou krijgen. Ikzelf startte in 2007 bij een privéleerkracht in de hoop Floors interesse aan te wakkeren, en ja…het werkte ! Al na enkele weken had Floor haar eigen viooltje en kreeg ze wekelijks 5 minuutjes “les” van de juf. Ze was amper 2 jaar, maar wist al goed dat de viool geen speelgoed was, en ze behandelde haar met respect. Het viooltje kreeg zelfs een naam (Violette), en ik herinner me nog levendig het moment waarop Floor per ongeluk een snaartje brak en zich uitgebreid excuseerde bij Violette omdat ze haar pijn had gedaan .
Toen Floor 3 jaar en 5 maanden was, hadden we het grote geluk Fedra Coppens te leren kennen, een bevlogen lerares viool die de filosofie en pedagogie van S. Suzuki volledig beheerst. Vanaf dan gingen we wekelijks bij Fedra naar de les en werden de viool, de muziek en het oefenen meer en meer een deel van ons leven. Bij Villa Viola, waar Fedra les geeft, kon ik met eigen oren en ogen het succes van Suzuki’s leer vaststellen: als de 3 voornaamste pijlers – kind, ouders, leerkracht – aanwezig zijn, kan het lukken; als één van deze drie zwak is, werkt het niet!
Verschillende ouders van Suzuki-violisten hadden me al gevraagd of ik Suzuki- pianolessen kon geven. Ik zag het eerlijk gezegd niet zitten (ik was ondertussen 47 jaar) om nu nog aan zo een zware opleiding te beginnen, maar dankzij de lessen van mevrouw Oberreit tijdens het atelier in Brussel hakte ik toch de knoop door en startte ik met de opleiding. Ondertussen zijn we 5 jaar verder en kan ik alleen maar gelukkig zijn met deze beslissing. Ik leerde veel bij, friste veel zaken terug op en zag veel zaken eens vanuit een andere hoek. Het deed me enorm deugd om te herbronnen.
Lieve Van der Plaetsen volgde haar eerste pianolessen bij Lucie Devooght in Evergem en Gent, en behaalde aan het eind van de academiestudie de Regeringsmedaille Piano. Ondertussen behaalde ze, tijdens de humaniorastudies reeds de Eerste Prijs Notenleer aan het Koninklijk Muziekconservatorium te Gent, en toen ze amper 18 was, behaalde Lieve het regentaatdiploma Muzikale Opvoeding voor de Centrale Examencommissie. Zo kon ze haar verdere conservatoriumstudies te Antwerpen combineren met lesgeven. In Antwerpen studeerde Lieve piano bij Jacques De Tiège en behaalde ze een Eerste Prijs Muziekgeschiedenis bij Boudewijn Buckinx. Ze speelde een tiental jaar bij pianoduo Martenizza, waarvoor werken gecomponeerd werden door Marc Maes en Boudewijn Buckinx. Naast het lesgeven aan de MAGO, waar ze haar vroegere leerkracht opvolgde, volgde en volgt Lieve de muzikale ontwikkeling van Floor op de voet, en ging ze ook terug zelf studeren. Geïnspireerd en gemotiveerd door de Suzukilessen van Floor besloot Lieve in 2013-2014 de opleiding te starten bij teacher-trainer Anne-Marie Oberreit om zelf les te leren geven aan jonge kinderen volgens de filosofie en pedagogie van Suzuki. In Juli 2014 behaalde zij het diploma Level 1 voor teacher Suzuki, en in 2015 behaalde ze de tweede en derde graad. Doordat deze vorm van muziekonderricht, en meer specifiek pianolessen blijkbaar iets was waarop vele ouders en kinderen wachtten, besloot Lieve in september 2017 om haar opdracht aan de Mago met 40% te minderen, zodat ze thuis les te kan geven op woensdagnamiddag en zaterdagvoormiddag aan jonge kinderen. De Pia-Nootjes worden langzaam maar zeker een begrip in de pianowereld.
